Klimmend fotograaf Tim neemt je mee in zijn werk
De NDSM-werf is volop in ontwikkeling. Niet alleen als het gaat om het maken van een prachtige nieuwe stadswijk, maar ook door de aanwezigheid of komst van (nieuwe) bewoners, ondernemers en bezoekers. Buurtbewoners en ondernemers zorgen voor dat speciale NDSM-gevoel. Vandaag stellen we je voor aan Tim Stet, een fotograaf die gevestigd is op het NDSM-Plein. Daar in die grote gave loods
Tim, kun je ons iets vertellen over jezelf?
Tuurlijk! Ik ben alweer 22 jaar fulltime fotograaf, waarvan ik 12 jaar op de NDSM-werf gevestigd ben. In mijn werk focus ik mij op twee dingen, namelijk creatieve stil levens vastleggen – dat is binnen – en op mensen, vaak toegepast in reclames – dat is buiten. Als ik daarnaast nog tijd en energie over heb probeer ik eigen werk te maken. Zo heb ik drie jaar geleden ook een eigen boek uitgebracht: slachtpaspoort. Samen met twee vrienden besloten wij alleen nog dieren te eten die we zelf een keer geslacht hebben. Die ervaring hebben wij vastgelegd. Dit was een hele bijzondere ervaring en daarna ben ik volledig vegetarisch geworden. Verrassing? Dacht van niet. Mijn camera stelt mij in staat om daar waar ik interesse in heb eens te mogen kijken. Ook ben ik gepassioneerd klimmer, zelfs zo erg dat ik ook een klimmuur in mijn studio heb gebouwd tijdens deze corona lockdown.
Je werkt momenteel aan een portrettenreeks voor op de bouwschuttingen van Pontkade, waarom heb je ja gezegd tegen deze opdracht?
In eerste instantie moest ik daar wel even goed over nadenken. Met deze opdracht draag ik bij aan de ontwikkeling van NDSM in plaats van het behoud. Al vrij snel kwam ik tot de conclusie dat ook ik, en andere makers, onderdeel zijn van dit proces. Wij hebben deze fijne werkplek, omdát het ontwikkeld wordt. Ik kan daar niet negatief tegenover staan. Al jaren groeit de NDSM, eerst als scheepsbouwwerf, toen als creatieve broedplaats en straks als een mix van wonen, werken én creativiteit. Ik probeer met deze opdracht bij te dragen aan het behoud van de creatieve ziel en dit door te voeren in het woongedeelte. Net als het stukje historie dat nog zichtbaar is in het creatieve gedeelte. Al deze stukjes historie verdienen een plek.
Testfoto’s voor de portretserie voor NDSM
Jouw fotografiestijl is heel eigen, waar komt dat vandaan?
Yes, wat fijn dat jij dat eruit haalt. Dan doe ik toch iets goed, hé. Zelf vind ik het moeilijk te omschrijven, want het is iets visueels. Ik ben geen schrijver en dus kan ik ook niet goed onder woorden brengen. Ik zal het proberen uit te leggen. Ik werk vanuit verschillende disciplines, zoals stil-leven en reclamefoto’s, maar ik probeer uit te gaan van een concept. Mijn foto moet een verhaal uitstralen. Dit doe ik zo persoonlijk en fris mogelijk, met hier en daar een grapje erin. Een frisse stempel. Als je dat ziet, dan is het mij gelukt. Maar dat laat ik aan anderen over.
Je bent nu 12 jaar gevestigd op de NDSM-werf, waarom heb je voor deze plek gekozen? Wat trok je?
Dat is wel grappig. Ik had een plek in het centrum, een oud klaslokaal, en dat lokaal was heel mooi met grote ramen. Op een dag ging ik voor een klus naar de NDSM-werf en dacht meteen: hier wil ik ook zitten. Het was toen nog heel rauw. Ik heb er niet meteen werk van gemaakt, want ik dacht dat ik geen kans maakte op een eigen studio. Na een tijdje ben ik er toch voor gegaan en heb ik de ballotage commissie bedolven met reacties en bezoekjes. Uiteindelijk heb ik een plek bemachtigd vanwege mijn gekke side-project; positief offensief. Een project wat niks met fotografie te maken had. De commissie viel voor mijn stiekeme manier van lief zijn. Een nacht lang fietsbanden plakken, zonder daar iets voor terug te krijgen of reden voor te geven.
Jouw studio zit niet zomaar op de NDSM-werf, maar in een hele grote loods met allemaal andere creatievelingen. Wat doet dit pand met jou?
Het bijzondere aan van deze loods is dat iedereen het tof vindt; van mijn ouders uit een dorpje tot de kraker en de zakenman. Ik gebruik de loods bijna nooit als set, dat komt omdat ik bijna wel 10 shoots per dag hier zie. Maar de mensen hier uit de Kunststad (de creatieve ondernemers binnen de loods) doen zulke gave dingen, als ik hun verhalen hoor dan denk ik: shit ik moet aan de bak. Ik fotografeer ook voor veel ondernemers in de loods hun producten. Er zijn zo veel disciplines hier. Dat is super handig!
Wat valt je op aan het ondernemen op de NDSM-werf?
Ik heb een hele lekkere basis van waaruit ik kan werken. De uitdagende omgeving, het pand, mijn buren. Dit gebied trekt een bepaald soort mens en een bepaald soort ondernemer aan, maar vooral veel gelijkgestemden. Daardoor werk je ook sneller samen. Dat is wel een groot verschil met het centrum. Daar kon ik mij niet verenigen met de mensen die er ook aan het werk waren. Hier heerst een gezonde diversiteit. Ik hoop dat het in de toekomst een wisselwerking gaat zijn tussen wonen, werken en de creatieve sector. Geen twee werelden, maar één wereld.
Hoe zie jij de toekomst van Tim Stet op de NDSM voor je?
Hopelijk zit ik hier nog lang, want ik heb het naar mijn zin hier. Ik had eigenlijk verwacht dat ik na de eerste tien jaar wel ergens anders heen wilde, maar dat is niet zo. Als ik in klimtermen mag spreken dan hoop ik dat mijn carrière de top van de 8a route bereikt: meedoen met de beste!
De NDSM-werf is volop in ontwikkeling, wat mag er volgens jou niet ontbreken in deze nieuwe stadswijk?
Ruimte, dat is heel belangrijk. Maar ook verwijzingen naar de historie, want deze plek heeft ziel. De historische hellingen representeren de voormalige scheepswerf, net zoals de loodsen dat nu doen voor de culturele sector. Maar ook dat grote anker naast Loetje bijvoorbeeld. Als deze elementen tussen de nieuwbouw kunnen blijven bestaan, wordt het een prachtige nieuwe stadswijk.
